Żyjemy w świecie, który poprzez procesy globalizacji jest od siebie ściśle zależny – państwa i gospodarki ze sobą współpracują, a społeczeństwa i kultury nieustannie się stykają i łączą. W edukacji globalnej na pierwszy plan wysuwają się wszechobecne współzależności gospodarcze, polityczne, środowiskowe i kulturowe, występujące na różnych poziomach. Uświadamiając uczniom te połączenia zjawisk, edukacja globalna ma na celu przygotowanie młodego obywatela do zmierzenia się z wyzwaniami stawianymi ludzkości. Edukacja globalna jest więc podejściem edukacyjnym mającym na celu uświadamianie obywatelom złożoności dzisiejszych problemów globalnych oraz promowanie wiedzy, postaw i zachowań prowadzących do ich rozwiązania na poziomie lokalnym i globalnym. Edukację globalną można stosować w nauczaniu formalnym, np. w szkołach, jak i nieformalnym.
UNESCO określa edukację globalną jako praktyki rozwijające poczucie przynależności do globalnej wspólnoty, koncentrując się na politycznych, gospodarczych, społecznych i kulturowych współzależnościach i połączeniach między lokalnymi, narodowymi i globalnymi płaszczyznami.
UNESCO wierzy, że celem edukacji globalnej powinno być uporządkowanie różnych obszarów nauczania do trzech podstawowych wymiarów:
Według UNESCO edukacja globalna powinna być narzędziem transformatywnym, które pomaga wyposażyć uczniów w wiedzę, umiejętności, wartości i postawy potrzebne do uczynienia świata bardziej przyjaznym, sprawiedliwym i bezpiecznym.
